|
Ervaringen
communicatie training
Mieke schreef op 23 maart 2012:
Op 18 maart heb ik van Claire een “les” gekregen in het leiden (niet sturenJ ) van een paard.
Lang geleden heb ik paardgereden, maar mijn gevoel voor de omgang met paarden was echt volledig weggezakt. Ik kan niet zeggen dat ik bang was voor het paard dat Claire voor mij had uitgekozen maar het was wel spannend.
Het was mooi meer, dus we konden lekker in de buitenbak lopen. Claire had me vóór de les begon e.a. verteld over de manier waarop een paard in het wild leeft en de manier waarop een paard de wereld ziet (eye-opener voor mij) en wat mindfullnes oefeningen met me gedaan. Dit deed ze heel leuk en absoluut niet zweverig.
De eerste paar minuten vertelde Claire me met heel veel passie en enthousiasme wat ik moest doen en vooral hóe en waarom. Ze liep naast mij en het paard en ik vertrouwde volledig op háár!
Na een tijdje begreep ik precies wat ze bedoelde met haar aanwijzingen(haar verdienste) en voelde ik, dat ik, als ik haar aanwijzingen opvolgde, heel ontspannen werd en me tegelijk heel goed kon concentreren op wat ik wilde, nl. sámen met het paard, zonder dat het touw strak zou komen te staan, zonder dwang, gaan waar ík wilde. De band met het paard werd steeds beter, we deden het samen en mijn vertrouwen in Claire, waarop ik aan het begin van de sessie steunde, werd een vertrouwen in mezelf en het paard.
Het was voor mij een hele bijzondere, mooie ervaring die ik graag nog een keer zou beleven en die nog lang doorwerkt in m’n gevoel. Het is een aanrader voor mensen in allerlei situaties.
Kortom: maak een afspraak met Claire en verras jezelf!
Geert schreef op 27 maart 2012 over de workshop:
Een workshop met Claire en Goldy
Op vakantie in Hongarije heb ik eens een tocht gemaakt op een paard. Ik kreeg een paard dat sprong en trapte als een ander paard te dicht achter ons liep. Toen de groep versnelde ging mijn paard mee met de groep en leek mijn paard veranderd in een rodeo-stier. Niets kon het dier nog stoppen en ik stond doodsangsten uit. Ik moest blijven zitten want naast en achter mij liepen ook paarden. Het liep goed af maar ik heb nooit meer op een paard gezeten.
Toch heb ik nu, 20 jaar later, afgesproken met Claire voor een workshop communicatie met paarden. Ze had me al zo vaak over haar passie verteld, nu zou ik het gaan ervaren.
Bij een verse kop thee vertelde Claire over de wereld van een paard in vergelijking tot de onze. Een paard is van nature een kuddedier en elke kudde heeft leiders. Claire legde mij uit hoe je de natuurlijke rol van de leider kunt aannemen zodat het paard mij zou herkennen als de leider. Samen deden we enkele oefeningen om het verschil tussen leiden en sturen te ervaren. Zo leerde ik subtiele verschillen in gedrag die een groot verschil maken. Bij het sturen moest ik duwen en trekken. Bij het leiden bewogen we als een natuurlijk geheel in verbinding. Het deed me denken aan de danslessen van vroeger. Ook daar was leiden belangrijk. Het zou goed zijn geweest als we deze oefeningen toen ook hadden gedaan.
Voor het vervolg reden we naar een stal in Bruchem waar Claire me voorstelde aan de paarden waaruit ik een mocht kiezen voor het vervolg. Het werd Goldy een mooie blonde merrie. Goldy kreeg een halster om en volgde Claire naar de bak. Daar gingen we aan de slag met de oefeningen die we eerder al gedaan hadden. En al snel liep ik daar met Goldy en voelde ik weer het verschil tussen leiden en sturen. Claire begeleidde de oefeningen en legde uit wat er gebeurde. Ik ben een denker en denk altijd aan alles. Mijn gedachten schieten alle kanten uit. Om te leiden moest ik mijn aandacht richten op het pad wat ik samen met Goldy wilde lopen. Met de uitleg van Claire voelde ik snel het verschil. Als ik mijn aandacht op de juiste plaats had dan liep Goldy met me mee, haar hoofd net achter mijn schouder. Het touw van haar halster ontspannen in mijn hand. Geweldig hoe zo'n mooi paard dan reageert op alles wat je doet en je accepteert als de kuddeleider.
Plots werd de harmonie verstoord door een vrouw die met een groot paard de bak betrad. Ze wilde de bak met ons delen. Mijn aandacht werd afgeleid en Goldy ging haar eigen gang. De vrouw steeg op het paard en begon het te besturen. Het grote paard brieste en stond stil maar werd stevig aangespoord om te gaan lopen. De vrouw schreeuwde luid commando's en het paard begon te rennen. Daar stond ik met Goldy die inmiddels niet meer op mij reageerde. Claire instrueerde me om mijn aandacht weer te richten en de verbinding herstelde zich snel. Goldy nam haar plaats in de kudde in en zo liepen we samen maar zodra de ruiter mijn aandacht afleidde trok het touw strak en verbrak de verbinding. Hoewel het niet fijn was om de ruimte in de bak te delen met de ruiter die haar paard liep te commanderen, het onderstreepte nogmaals het verschil tussen leiden en sturen. De vrouw was keihard aan het werken om het paard duidelijk te maken te maken wat zij in haar hoofd had maar als paarden konden praten.........
Claire stelde voor om in de wei verder te gaan. Daar buiten in de kou lieten we Goldy draven. Vlak achter me, het touw ontspannen tussen ons in, hoorde ik hoe haar hoeven diepe afdrukken maakten in het zand. We gingen sneller en sneller. Best spannend dacht ik maar liet mijn aandacht niet meer verslappen. We genoten van het samenspel. Ik had het gevoeld en begrepen.
Toen we stopten volgde Goldy mij terug naar haar plaats in de stal en liet ze mij rustig het halster losmaken. Misschien wil ik toch nog wel eens paardrijden...
Op 27 gaf ik de workshop aan Marja en Magda, zij schreven hier over het volgende:
Marja:
Beste Claire,
ik wil je bedanken voor je bijdrage aan mijn ontwikkeling door je paard en je inzet en betrokkenheid tijdens mijn sessie bij jou en je paard. Tijdens de sessie kwam ik erachter dat er onzichtbare teugels in mijn leven waren die ik vasthoud en die mij niet hielpen om te kunnen leven naar waar mijn hart naar uit gaat. En tijdens de sessie, dankzij de oefeningen en het paard Donna zag ik het, en ervaar de ik het en daardoor maakte ik een andere keuze. En die keuze geeft mij nu nieuwe kansen die bijdragen aan mijn leven van NU. Liefde, verbindingen, vertrouwen. Bedankt en tot ziens.
Magda:
Paarden Coach
Wat het coachen met een paard mij heeft gebracht is. Inzicht krijgen in mijn wijze van staan in het leven met mezelf en dat is behoorlijk confronterend. Als je ziet dat een paard onbevooroordeeld zonder oordeel laat zien hoe ik geen verbinding maak, waardoor de samenwerking niet verloopt zoals ik het zou willen. Het beeld krijgt dan een plaats hoe komt het dat ik geen resultaten behaal is in feite simpel maak verbinding met jezelf en sluit bij de ander aan om het beoogde resultaat te krijgen.
Jantien:
Alweer een half jaartje geleden volgde Jantien en Nik een cursus 'verbinden in kernkracht' bij mij. En dit is wat Jantien hier over schreef.......
Ik ben een echte dierenvriend, en kan het met bijna alle dieren goed vinden. Maar paarden zijn voor mij een geval apart. Ze zijn zo groot en gespierd, dat ik er altijd een klein beetje bang van word. Eerdere ontmoetingen die ik had met paarden, liepen ...ook meestal af met een totale miscommunicatie tussen paard en mij, met als resultaat dat ik van het paard af viel.
Toen Claire mij vertelde over haar studie, en dat zij leerde communiceren met paarden, vond ik dat in het begin een beetje zweverig klinken. Maar doordat zij met groot enthousiasme bleef vertellen, begon ik beter te luisteren en de waarheid van haar woorden in te zien. Het leek mij inderdaad logischer om met een paard te communiceren dan om het te commanderen.
Claire nodigde mij en mijn vriend Nik (wel een paardenliefhebber) uit om een workshop communiceren met paarden bij haar te doen. Ik had nog steeds niet veel op met paarden, maar was ondertussen wel erg nieuwsgierig geworden hoe dat dan ging, communiceren met paarden, en of ik het ook zou kunnen.
Claire begon de workshop met een uitleg over het paard, en dan vooral hoe een paard leeft en hoe het de wereld (en dus ook jou) ziet. Dit doet meteen al iets met je mindset, omdat je uitgenodigd wordt om de wereld niet vanuit je eigen positie maar juist vanuit die van het paard te bekijken.
Met deze informatie nog vers in onze gedachten gingen we een aantal fysieke oefeningen doen, die vooral betrekking hebben op de intentie waarmee je iets kan doen. Het ging dus helemaal niet over wát je moet doen om een paard te geleiden, maar juist over hóe je moet doen. Voor mij een echte eye-opener, die niet alleen op de omgang met paarden is toe te passen maar op omgang met álle levende wezens.
Vervolgens gingen we naar het paard toe. Gelukkig nog niet om te rijden, enkel om met het paard aan de teugel rondjes te lopen door de buitenbak. Het paard waarmee we gingen werken was Goldie, een knappe blondine. Tot mijn eigen verbazing, liep ze met me mee en kon ik haar inderdaad zonder moeite de juiste kant op leiden! Ik merkte wel dat ik zelf serieus en vastberaden in mijn weg moest blijven, want inderdaad, als ik mijn eigen aandacht liet verslappen, liep Goldie meteen de kant op waar zij heen wilde (naar de rand van de bak om op dat lekkere sappige gras wat ernaast groeit te kauwen).
Het was een geweldige ervaring om te merken dat ik inderdaad met zo'n groot beest kan communiceren, en dat ook nog eens binnen 1 dag. Een hele leuke workshop om te doen, en eigenlijk iets wat iedereen die wil gaan paardrijden een keer zou moeten meemaken. | 
Ervaringen